The Future of the United Nations

Understanding the Past to Chart a Way Forward
Joshua Muravchik

De Verenigde Naties is ooit opgericht om oorlog te voorkomen. Maar daar is maar weinig van terechtgekomen. De openingszin van dit boek is dan ook: “After sixty years, the United Nations, as we know it, is a failure”. Waarna een lange geschiedenis van het falen van de VN volgt.

Maar eerst even het goede nieuws voor ons Nederlanders. Ook in dit Amerikaanse boek, van de prestigieuze AEI denktank, wordt ons landje weer uitgebreid genoemd. Eigenlijk is dat ook weer niet echt heel bijzonder, want het is opvallend hoe vaak Nederland de laatste jaren in de Amerikaanse current affairs boeken genoemd wordt. Ook is het eigenlijk helemaal niet zo’n goed nieuws, want ook dit keer komen er weer niet goed vanaf. We worden genoemd in verband met het Nederlandse VN optreden in Srebrenica en het wangedrag van Ruud Lubbers toen hij nog Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen was.

Al lezende wordt het duidelijk dat de affaire Lubbers niet op zich zelf staat. Corruptie is een ernstig probleem bij de VN. Bij het olie voor voedsel schandaal, dat uitgebreid beschreven wordt, is, de top inclusief Kofie Annan, betrokken. Het lijkt er dus op dat de VN eigenlijk in het groot is, wat ons parlement in het klein is: Een baantjes machine. Ook bij de VN worden mensen niet benoemd op hun kunnen maar op hun afkomst.

Schrikbarend is ook het geïnstitutionaliseerde antisemitisme van de VN. Als lezer van dit boek kan je gerust concluderen dat de VN eigenlijk een antisemitische organisatie is. Een club die openlijk het terrorisme steunt en terrorisme weigert te veroordelen. De VN is daarmee een opstakel voor de vrede in het Midden Oosten.

Een van de oorzaken van het slechte functioneren van de VN is het overwicht dat de slecht functionerende derde wereldlanden in de organisatie hebben. Dat komt vooral doordat deze landen zich binnen de VN zeer effectief hebben verenigd middels de Non Alignment Movement. Deze groep vormt zo een krachtig antiwesters en vooral anti-Amerikaans blok. Het zou een goed idee zijn als de liberale democratieën een tegenblok zouden oprichten, waar alleen liberale democratieën lid van kunnen worden, om zo de disproportionele macht van de anti liberale krachten in te perken.

Ondanks het falen van de VN zien de meeste mensen de VN nog steeds als de beste organisatie om voor vrede te zorgen. Dat is ook een boodschap die door de VN zelf wordt uitgedragen. Maar Muravchik noemt dit ongegronde hoop, zelfs een gevaarlijke illusie. Het is juist de VS die met haar wereldwijd opererende leger voor stabiliteit en vrede zorgt en kan zorgen. Heeft de geschiedenis immers niet voldoende bewezen dat dictators als Hitler en Sadam veel meer te vrezen hebben van de Verenigde Staten van Amerika dan van de Verenigde Naties? Toch schijnen vele, inclusief Kofie Annan, de VN als een tegenwicht van de VS te zien.

En dit terwijl de VS toch de grootste betaler is aan de VN. De Amerikanen betalen meer dan de andere permanente leden van de veiligheidsraad bij elkaar. En als de VN al ergens een offensieve militaire operatie opstart, zoals dat ooit in Koeweit of Korea gebeurde, dan wordt dit steevast uitbesteed aan de VS. Ondanks deze enorme ongelijkheid tussen de permanente leden van de veiligheidsraad hebben ze toch allemaal hetzelfde veto recht. Dat geeft deze permanente leden dus meer mogelijkheden dan ze ooit zonder VN veiligheidsraad zouden hebben. De praktijk bewijst dat deze extra ‘gratis’ macht vaak misbruikt wordt om op goedkope wijze de eigenbelangen te dienen.

Maar ook op een ander manier zijn de permanente leden van de veiligheidsraad niet meer een afspiegeling van de machtsverhoudingen in de wereld. Waarom is wel Frankrijk, maar niet Duitsland een permanent lid van de veiligheidsraad? En waarom wel China, maar niet Japan? En behoort India ook niet tot de grootmachten? Volgens Muravchik zouden de permanente leden van de veiligheidsraad dan ook met deze landen moeten worden uitgebreid. Daarmee zou de veiligheidsraad weer bestaan uit alle grootmachten en niet alleen die van net na de tweedewereldoorlog.

Om ook de heden daagse machtsverhoudingen weer te weerspiegelen zou de VS als enige een volledig veto moeten behouden. De andere permanente leden zouden slechts, met bijvoorbeeld drie andere leden samen, een veto recht moeten krijgen.

Maar eigenlijk gaan deze hervormingen Muravchik nog niet vergenoeg. Het zou volgens hem nog beter zijn om de gehele politieke functie van de VN af te schaffen. Dat betekent dus in ieder geval afschaffingen van de veiligheidsraad en van de algemene vergadering. De humanitaire delen zoals de WHO, Unicef en het commissariaat voor de vluchtelingen zouden echter behouden moeten worden. Wel zouden deze delen beter op vrijwillige basis gefinancierd kunnen worden. Dit zou de efficiëntie van dit soort organisaties zeer ten goede komen. Deze vrijwillige financiering door de verschillende landen zorgt er ook voor dat er geen initiatieven worden ontplooid waarvoor landen niet ook zelf willen betalen. Zo zullen de Arabische landen hun antisemitische initiatieven zelf moeten gaan betalen.

Na deze hervormingen hoeven de diplomaten van de VN landen echter niet naar huis terug te gaan. Ook zullen de vergaderzalen in New York niet leeg komen te staan. De VN zou na afschaffing van de politieke VN, een wereldwijde diplomatieke ontmoetingsplek moeten blijven. Het verschil is echter dat alles op basis van vrijwilligheid gaat. In deze liberale VN kunnen de landen op basis van vrijwilligheid met elkaar vergaderen, onderhandelen en actie ondernemen.

“The world needs communication among states, and, yes, it needs multilateral action. But it does not need artificial structures any more than an economy needs a jungle of regulations. In its political function, the UN ought simply be a center for multilateral diplomacy. Nations could talk and agree to do whatever they agree to do, free from distortion introduced by the spurious solemnity of the General Assembly or the paralyzing requirements of Security Council consensus. Meanwhile, the valuable humanitarian agencies could go about their tasks with fewer noisome political pressures.” (P. 113)

Met de voorstellen van Muravchik zou de VN een betere afspiegeling gaan vormen van de reële machtsverhoudingen in de wereld. Dit voorkomt dat de organisatie als een hefboom voor anti liberale krachten gaat opereren. Daarmee zou het dan werkelijk de ondersteuning voor vrijheid, vrede en stabiliteit kunnen worden waarvoor het ooit voor is opgericht.

Geconcludeerd kan worden dat dit kritische boekje over de VN een goed historisch overzicht geeft van het functioneren van de organisatie. Het beschrijft duidelijk onderbouwde voorstellen tot het hervormen van de VN. Hervormingen die sterk afwijken van de vele voorstellen zoals die binnen de VN zelf al zijn gedaan. Kortom een aanrader voor iedereen die voor meer vrede en veiligheid in de wereld is.


Video: AEI webcast over het boek


Besproken boek

The Future of the United Nations
Understanding the Past to Chart a Way Forward
Joshua Muravchik
AEI Press, October 2005
ISBN 084477183X
175 pagina's
Prijs: amazon.com


Anderen review
National Review - Jay Nordlinger (gratis samenvatting kan je hier vinden)


Tags: boek, boeken, recensie, boekbespreking, boek review, verenigde naties, vn, vrede, democratie, politiek, joshua muravchik, the future of the united nations

Labels: buitenlandse politiek, engelstalig

 



Reacties van bezoekers:

Een reactie posten



<< NAAR HOME PAGE